Menü

Anket

Sitemizi Beğendiniz mi?
Evet (%74,7)
Hayır (%20,5)
Kararsız (%4,67)

Toplam Oy: 214

Tüm Anketler

Takvim

« Nisan - 2023

»

PT SL ÇŞ CM CT PZ
1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30

İstatistikler

 Toplam Hit: 4527238
 Sitede Aktif: 2
 Ip: 172.71.223.126
 Browser: Default - 0.0
 Toplam Kategori: 20
 Toplam Blog: 561
 Toplam Yorum: 28
 Toplam Resim: 6
 Toplam Mesaj: 16

Etiket Bulutu

15 Temmuz 2016 Cumâ Dirilişi adayname aile âile Akdeniz Üniversitesi akrostiş anı Antalya Antalya Palas aşık edebiyatı ÂŞIK EDEBİYATI BABA başbakan başkanlık Bedford, Araba sevdası Biyografi cami cemaat cemiyet chp cuma cumhurbaşkanı çocuk edebiyatı Çocuk Edebiyâtı ÇOCUK ŞİİRLERİ dede deneme DÎNÎ ŞİİRLER DİNİ-MİLLİ ŞİİRLER DÖRTLÜK edebiyat eleştiri eymür eymür köyü eymürname GÜZELLEME halk şiiri halk şiri HÂTIRA hâtıralar HAYAT HİKÂYESİ HECE HECE VEZNİ hiciv İMAM-HATİP PİLÂV GÜNLERİ işkence KADİR GECESİ KÂFİYE komşu ülkeler koşma köy yazıları köyname lüleburgaz MANİ Manzum Fıkralar mızrap NÂMELER Nasreddin Hoca NURİ KAHRAMAN okul edebiyatı ordu ordu hayat ordu hayat gazetesi ordu imam-hatip Palace Palas RAMAZAN RAMAZAN EDEBİYATI recep tayyip erdoğan siyâset şiir toplum türkiye ulubey Yalçın Yüksel Yeni Türkiye zulüm

Etiket: ordu hayat

Haz`15
18
AKROSTİŞ YAZILARI
AKROSTİŞ YAZILARI

Yorumlar(0)

SUSUZLUĞA DÛÇÂRIZ,

YEMYEŞİL COĞRAFYADA!

 

Bismillâhir’Rahmânir’Rahîm

 

-AKROSTİŞ-

Mevsimler gelip geçiyor, akıp gidiyor zaman

Eriyor hayâtımız, biz farkında olmadan

Rûhumuz kanatlanmış, uçuyor sonsuzluğa

Yemyeşil coğrafyada dûçârız susuzluğa

Elleri, gönülleri pâklayan sebiller nerde?

Muhabbet çağıltısı, duâlı diller nerde?

Ağacımız nerede, nerede çınarımız?

YâRabb! Lûtfet, çağlasın yine pınarlarımız!

Derdimiz çok; devâya iltifat yok, ne yazık!

Ipıssız diyârlar için, heybemizde yok azık!

Ne yapsak, sonucu dert; hani, nerede devâ?!

Nûrdan kaçarsak böyle, nâra götürür hevâ!

O gün unutulmamalı, yaşanırken her gün

Kurtarmaz makam-mevkî; ne para ve ne de ün!

Tâat kılmak düşer bize; biz kuluz, kulluk şânımız

Aydın yolun yolcusuyuz; hakîkâttir cânânımız!...

06.02.1994

Sevgili öğrencim;

Baş harflerini sıraladığınızda adınıza yazıldığını rahatlıkla göreceğiniz

Akrostişi beğenmiş olacağınızı umarım.

Bugün buradan sizi hayâta uğurlarken, çok şeyler söylemek istiyoruz.

Mısrâlara, haddinden fazla yük bindirmeye çalışıyoruz, tâbiri câizse!

Kelimeler boğazımızda düğümleniyor.

Ancak, bu okulda, yedi yıl boyunca kazandıklarınızı

hayâtınıza uygulama gayretinde olduğunuz sürece,

Allâh daha fazlasını size lûtfedecek ve ömrünüzü bereketlendirecektir.

Yeter ki niyetimiz hâlis, gayretimiz samîmî olsun.

Yine de, çok beğendiğim ve anlamlı bulduğum cinaslı bir dörtlüğü

nasipsizlere karşı bir îzâh ve de îkâz,

ayrıca intibâha vesîle olabileceği ümîdiyle

hâtıra demetine ekliyorum.

Onu da umarım beğenirsin:

DİN

“Uymayın!”  der, din size;

Uyarsınız, dinsiz’e!

Ne îcâd ettiniz de,

Mânî oldu din size?!...

Abdullâh GÜLCEMÂL

 

 

Sözlerimi bağlarken,

Değerli Öğrencim Meryem AYDIN’a

Hakîkât aydınlığı üzere

Sevdikleriyle birlikte, sevinç ve coşkuyla yaşayacağı

Bereketli yıllar

Hayırlı, uzun ömürler

Ebedî saâdetler diliyor,

Hepinizin yolu ve bahtı açık olsun;

Allâh’a (cc) emânet olunuz diyorum…

 

Es’Selâmü aleyküm ve Rahmetullâhi ve Berakâtüh…

 

Öğretmenin;Nûri KAHRAMAN

Meslek Dersleri Öğretmeni

SEN DEĞİLSEN, KİM BU KAHRAMAN?!

 

Bismillâhir’Rahmânir’Rahîm

                                                                                                                       01 Hazîran 1994

Sevgili Öğrencim;

İstanbul’un fethinin yıl dönümünün, yurt sathında coşkuyla kutlandığı şu günlerde siz gençlerin hatırlanmaması, sizlere bakınca ümitlerimizin depreşmemesi elde değil. Sizler bizim ümit çiçeklerimizsiniz. Toplumdaki genel yozlaşma sizin konumunuzu daha da bir önemli hâle getiriyor. Fetih önce kâlplerde yeşerir. İnsanları iyilik ve güzelliklere yönlendirmenin en güzel yolu da kendi nefsinde yaşamak sûretiyle örnek olmaktır

Sevgili Şinâsi;

Peygâmberimiz(sav) “İstanbul mutlakâ fetholunacaktır. Onu fetheden kumandan ne güzel kumandan; onu fetheden ordu, ne güzel ordudur!”

Buyurmak sûretiyle ümmetine bir ufuk çizmiş, böylelikle geleceğin Müslümanlarını âdetâ yarışa sokmuştur. Bu bağlamda, 80 yaşındaki Eyyûb El’Ensârî de bu müjdeye mazhar olabilmek, ya da hiç olmazsa bu yolda fedâ-yı nefs edebilmek adına Topkapı surlarına dayanmıştır. Ve burada şehîd olan Peygâmberimiz(SAV) in bayraktarının ve daha nice sahabenin kabri İstanbul’da olup, Eyüp semti adını bu hâtıradan almaktadır. Belki o zaman ve ondan sonra geçen 800 yılı aşkın bir süre ve defâlarca, çeşitli milletlerin yaptığı akınlar arasından fetih bizim milletimize nasîp olmuştur.

Ne mutlu bize; ama bu mazhariyetin üzerimize yüklediği bir mükellefiyetin olduğu da hiçbir zaman akıldan çıkarılmamalı. Her an bir fetih rûhuyla yaşamalıyız. Her fetih, daha iyiye, daha güzele bir hicrettir. Hayâtımız boyunca dâimâ hep iyiye doğru bir fetih ve hicret duygusuyla hareket etmeliyiz. O zaman hem kendi nefsimizde hem de toplumumuzda iyilik ve güzelliklerin daha da artacağı görülecektir. Hayâtın gâyesi de budur zâten.

Size bu anlamda, hem kendinizin, hem çevrenizin, ilgi alanınızdakilerin

ve hem de ülkemizin iyiliği adına ömür boyu başarılar diliyorum.

            Bu duygu ve düşüncelerle,

fetih ufkunun yıldızlarından, değerli öğrencimiz Şinâsi PİLE’ye

hayırlı hizmetlerle dolu bereketli ömürler, ebedî saâdetler diliyor

mûtâd olduğu veçhile, bir akrostişle kendisini selâmlıyorum:

 

-AKROSTİŞ-

Şâd olacağımız günler gelecektir fetihlerle

İnsanlık kendine bir ulvî yol bulacaktır.

Nûrlu geleceğin kahramanı sensin, sen

Adam arama bakıp da sağına soluna!

Sen değilsen kim, kim bu kahraman?

İpe un sermektir başkasını aramak!

Pervâsızlıktır, gamsızlıktır, gâyesizliktir

İyi günler gelecekse, varsa böyle bir dert

Lüzumsuz işlerle uğraşmamalı hiçbir fert

Eğer kurtulacaksa bu millet, bu ümmet

Yiğitler nerede, nerede uluvvü himmet?

Ey Yüce Rabbim, gaflet kesmesin yolumuzu

Sen bize acı, sen bize yardım et

Elimiz-ayağımız tuttukça dînine hizmet ettir

Lâl kalmasın dilimiz; küfre, nifâka karşı

Avrupa’da, Asya’da, Afrika’da, Amerika’da

Mü’minler elele versinler hizmet yolunda

Niçin var olduğunu, yerini bilsin herkes

Oyunda, eğlencede geçmesin bu dünyâ

Koru bizi Rabbim, lâyıkıyla bilmeyi nasîp et

Tâzelensin hep yüreğimiz aşkınla, heyecânla

Allâh’ım, komşu eyle bizi, ol Rasûlü zîşânla…

01 Hazîran 1994

 

Es’Selâmü aleyküm ve Rahmetullâhi ve Berakâtüh…

Güle güle… Yolun açık olsun… Allâh(cc)a emânet ol…

 

 

Öğretmenin; Nûri KAHRAMAN

Ordu İmam-Hatip Lisesi

BİR ÇOCUĞUN NÂLESİ…

 

Bismillâhir’Rahmânir’Rahîm

 

Sevgili öğrencim;                                                                              22 Mayıs 1994

 

Defterinizden bir yer ayırdığınız için çok teşekkür ediyorum. Allâh(cc) râzı olsun. Zül’Celâl Hazretleri, râzı olacağı bir hayâtı yaşamaya sizleri hidâyet ve muvaffak eylesin. Bu anlamda, Yüce Rabbimizin bu okulu bizlere nasîp etmesi başlıbaşına bir lütuftur.

Nitekim, Peygâmberimiz(SAV);

“AllâhüTeâlâ, bir kul hakkında hayır murad ederse, onu dinde bilgili ve anlayışlı kılar.” buyurmaktadır. Dolayısıyla, bu irfan yuvasına gelmemize vesîle olan anne-babalarımız ya da büyüklerimize de ne kadar teşekkür etsek, minnet duysak azdır. Rabbim cümlesini sevdikleri arasına katsın. Âmin…

Ancak, bu iş kesinlikle burada bitmemeli. Diploma, bu anlamda en büyük yalancıdır. Aslında her diploma, daha yüksek bir okulun başlangıcıdır. Eğer öyle olmasaydı, gelmiş geçmiş âlim ve mezhep imamlarının en büyüğü İmâm-ı A’zam Ebû Hanîfe efendimiz;

“Eğer bilmediklerim ayağımın altında olsaydı başım arşa değerdi!”

buyururlar mıydı? İnsan okudukça, öğrendikçe cehâleti ve hayreti daha da artıyor âdetâ.

Batılı düşünür FLAUBERT de;

“Öğrenmek için değil, yaşamak için okuyorum!”

derken, okumanın okulla sınırlı olmayıp, hayâtın esâsı olduğunu vurgulamaya çalışıyor.

Zâten dînimiz de “OKU” emriyle başlamıyor mu? Peygâmberimiz(SAV);

“Beşikten mezara kadar ilmi talep ediniz!” buyurmuyor mu?

Bunları hep okuduk, öğrendik, duyageldik. Şimdi uygulama zamânı. Kaldı ki sizler bir ana olarak toplumun, tüm insanlığın anasısınız. Ana dili var da baba dili yok. Bu çok mânidar bir olgu, eğer düşünülürse. Dolayısıyla, toplumun dili, dîni, kültürü, ahlâk ve terbiyesi sizin ellerinizde şekilleniyor. Sizlerin bilgisi, görgüsü, hareketleri çok çok önemli.

Her neyse. Sözü daha çok uzatmadan, Değerli Öğrencimiz Candeğer KAYA’yı da bereketli yıllar; hayırlı, uzun ömürler  dileğiyle takdim edeceğimiz bir hâtıra akrostişle uğurluyoruz:

-AKROSTİŞ-

                                               Cân olan sever içten, elbet cânânı vardır

Aşkı için can değer; ahd ü peymânı vardır

Ne yapsa, ne eylese, nere gitse; sevgili!

Derdiyle hoş olduğu, kâlb-i nâlânı vardır!

El çekse bir lâhzacık, o yâri tefekkürden

Ğurbet ellere düşer; çeşm-i giryânı vardır

Ezim ezim ezilir, âhıyla bir mazlûmun

Râzı olmaz hiç zûlme, sızlar vicdânı vardır

En ulvî gâyelere hasreder evkâtini

Ebâbiller misâli, gadre isyânı vardır

Bir çocuğun nâlesi deler geçer kâlbini

En nâdîde hislerle yüklü iz’ânı vardır

Dağları deldirecek, Ferhat misâli aşkı

Îman için verecek binlerle cânı vardır

Saraybosna deyince sînesi kor kesilir

Alınır intikâmı; günü, zamânı vardır

Âsûde olamazlar; dertten, kederden, gâmdan

Dertlerle dertlenecek ilmi, irfânı vardır

Elbette, hep berâber gülerse güler yüzler

Teâlâ Rabbimizin lûtf u ihsânı vardır

Liyâkat kesbedince kurtuluş nasîp olur

Erilen her zaferin bir kahramânı vardır

Rabbim aşkına erdir, bırakma bizi bize

-----Ki, sensiz yaşamanın tümden ziyânı vardır!...

24 Mayıs 1994

Değerli Öğrencim.

Sizleri buradan hayâta uğurlarken yolunuz ve bahtınız açık olsun diyor, yakınlarınla birlikte güzel günler,  sonsuz saâdetler diliyoruz. Allâh’a emânet olunuz.

Es’SelâmüAleyküm ve Rahmetullâhi ve Berakâtüh…

Öğretmenin;Nûri KAHRAMAN

Ordu İmam-Hatip Lisesi

DOST DEĞİLDİR, DERTLENMEYEN…

 

Bismillâhir’Rahmânir’Rahîm

 

Sevgili Öğrencim;

Hâtıra defterinizden ayırdığınız sayfa için teşekkür ederim. Herkes ilgi ve iltifattan hoşlanır. Bu hayâtın bir gerçeğidir. Tevazûun da bir gereğidir, insanlarla ilgilenmek. Tebliğ ve irşâdın da, hattâ Müslümanlığın da olmazsa olmazlarındandır. Dolayısıyla biz nasıl hoşlanıyorsak, bizim dışımızdaki insanlar da ilgiden, tebessümden, selâmdan hoşlanacaklardır. Bu yuvadan aldıklarımızı eğer çevremize ulaştırmak istiyorsak, insanlarla ilgilenmek, onlara giden bir yol bulmak durumundayız.

Müslüman çevresine ilgisiz, dertlerine duyarsız olamaz. Kardeşlerimizin dirisi, ölüsü, hastası, her türlüsüyle ilgilenmek durumundayız. Hepimiz birbirlerimizle ilgili olarak imtihandayız. Nitekim, Buhârî ve Müslim’de yer alan, Berâ bin Âzib’in rivâyet ettiği bir hadiste Peygâmberimiz (SAV) şöyle buyuruyorlar:

“Allâh Rasûlü bize 7 şeyi yerine getirmeyi emir buyurdu:

-          Hastayı ziyâret etmeyi

-          Cenâzeleri kabre kadar yolcu etmeyi(teşyî’)

-          Aksıran kimseye; yerhamükellâh(Allâh sana rahmet etsin) demeyi

-          Zayıf ve güçsüzlere yardım etmeyi

-          Zulme uğrayana el uzatıp mağdûriyetini gidermeyi

-          Selâmı (verip almayı) yaygınlaştırmayı

-          Yemin eden kimsenin yeminini yerine getirmesini…”

(1001 HADİS, Mehmet DİKMEN, CİHAN YAYINLARI)

 

            Şimdi sıra, âdet hâline getirdiğimiz hâtıra şiire geldi.

Değerli Öğrencim Hatîce AKGÜN’e hayırlı, uzun ömürler, bereketli başarılar  dileğiyle takdim ediyorum…

 

-AKROSTİŞ-

Heyhât, geçiyor günler; istesek de, istemesek de!

Akıp gidiyor zaman; değerini bilsek de, bilmesek de!

Tefekkür, en büyük derinlik; özge bir güzelliktir.

Îman, en büyük zenginlik; en büyük özelliktir!

Cenâb-ı Hakk’ın lûtfu çoktur, elbet; anlayana

Erişemez niceleri; kıvranır da yana yana!

Anadolu’m, güzel yurdum; ey sen yiğitler diyârı!

Kahramanların taptâze, yaşar hâtıraları!

Geçit vermemişsin küfre, yine de vermeyeceksin

Ülkelerin odağında, sen en düğümlü gerçeksin!

Nesillerin yetişiyor, yetişecek çârelere;

Erişecek kolları, tüm mazlûm, tüm bîçârelere!

Elinde tevhîd sancağı, gönlünde aşkı dâvânın

Bir gün nurlanacak ufku, karartılmış şu dünyânın!

Elbette değil boşuna, taşımak bağırda koru.

Dünyâ yaşayacak, yakın; “başarılmaz!” denen zoru!

Îmânımız rehberimiz, Rasûlûllâh önderimiz;

Saygıda kusur etmezsek, güzel olur defterimiz!

Allâh nasîp etti bize, yolların en güzelini

Âh’a, vâh’a düşenlere, uzatacaksın elini!

Dost değildir dertlenmeyen, dostlarının derdiyle;

En büyük dâvâ ümmet olmak; toplumuyla, ferdiyle…

Tâlihimiz yüzümüze ancak böyle gülecektir

Leyl ü nehâr gidilirse, vuslat günü gelecektir!

Eriştir Ey Yüce Rabbim, bizleri sonsuz nîmete!

Rasûlünle girelim, berâber şol Cennet’e…

02.05.1994

 

 

Değerli öğrencim;

Bu duygu ve düşüncelerle sizleri hayâta uğurlarken,

Ömrünüzün güzelliklerle taçlanmasını diliyor,

Yüce Rabbimizin hepimizi iyilerle karşılaştırması niyâzıyle,

Yolun ve bahtın açık olsun diyor,

Selâm, sevgi ve sonsuz mutluluk temennîlerimi sunuyorum.

Allâh’a emânet olunuz…

Es’Selâmü Aleyküm…

 

Öğretmeniniz, Nûri KAHRAMAN

Ordu İmam-Hatip Lisesi

 

SEVGİNİN DİLİ KONUŞUR BAYRAMLARDA

 

Es’selâmü Aleyküm ve Rahmetullâh

 

Değerli kızım;      

 

Ramazan Bayramı (1425 h.) tebriğini aldım.

Teşekkür ederim.

Yüce Rabbim de sizleri sevindirsin ve

nice bayramları sevdiklerinle berâber

hep birlikte coşku, muhabbet

mutluluk, sıhhat ve âfiyetle yaşamayı

nasîp eylesin…

 

Bilmukâbele,

ben de sizlerin bayramını tebrik ediyor

Tüm İslâm âlemi olarak

Zengini-fakiri

                        Siyahı-beyazı

                                   Kuzeylisi-güneylisiyle berâber

Hep birlikte

Sevinç ve coşkuyla kutlayacağımız

Gerçek bayramları yaşamayı

Bizlere nasîp etmesini

Yüce Mevlâdan niyâz ile

Selâm ve sevgilerimi sunuyorum.

 

Bu vesîleyle,

Sümeyye Beyzânur Kızımızı,

âdetimiz olduğu veçhile

sonsuz mutluluklar dileğiyle,

isminin baş harflerine endeksli olarak yazılacak

bir hâtıra şiirle selâmlıyorum:

 

- AKROSTİŞ -

 

Sevginin dili konuşur bayramlarda

Ümitler yeşerir yorgun kâlplerde

Merhabâ insanlar, merhabâ yeniden

Elele verelim bir dahâ yeniden

Yollara düşelim… yollara yeniden

Yüreklerimizi açalım, tüm kullara yeniden

Elele vereceğimiz kardeşlerimiz var

Birlikte göreceğimiz işlerimiz var

Ellerimizi açalım Yüce Dergâha

Yalvaralım gönülden Yüce Allâh’a

Zâlimler dünyâda at oynatmasın

Annelerle, çocukları hep ağlatmasın

Nineler, gözyaşını gözyaşına katmasın

Umut sahtekârları artık bizleri aldatmasın

Rabbim! Îman kardeşliği, dostluk ver bize!

Elçinin yolunda, mestlik ver bize!

Rızâna ermeyi kastlık ver bize!

Günâhlardan uzaklaştır, güldür hep yüzümüzü

Ümitsiz bırakma, açık eyle gözümüzü

Nerde kardeşimiz varsa sevdir bizlere

Ermek için menzile, derman ver dizlere

Sevsin birbirlerini, kaynaşsın Müslümanlar

Eskiden olduğu gibi, hani bir zamanlar!

Lûtfet coğrafyamıza gerçek bayramları, yeniden

Ağız tadıyla seyredelim hilâli, akşamları yeniden

Mırıldanalım mutlu makamları yeniden!...

17.11.2004      Ordu İHL

 

Yolun ve bahtın açık olsun…

Rabbimiz hep iyilerle karşılaştırsın.

Allâh’a emânet ol, ves’selâm…

 

Öğretmenin: Nûri KAHRAMAN

Ordu İHL Meslek Dersleri Öğretmeni

 

ÜMİT ÇİÇEKLERİYİZ; TEBRİKLERDE AÇAN…

 

BİSMİLLÂHİR’RAHMÂNİR’RAHÎM

 

Kübrânur Kızımıza

Sonsuz başarı ve mutluluklar dileğiyle…

 

- AKROSTİŞ -

 

Es’selâmü Aleyküm ve Rahmetullâh

 

Kimler geldi, kimler geçti; bizler de geldik, geçiyoruz bu köprüden

                        Ümit çiçekleriyiz, baharı hapsedilmiş diyârlarda açılan

                        Bizim omuzlarımızda emâneti gül kokularının

                        Rabbimiz, Rasûlünün bahçelerini bağışladı bizlere

Attığımız adımlarda hep o gül yüzün ışıltısı

                        Nerden geldik, niçin geldik; biliyoruz elhamdülillâh

                        Uzak değil; yanımızda, hattâ içimizde; bize bizden yakın

                        Rabbimiz bizlere şahdamarımızdan yakın

                        Kimin dostluğu daha güzel olabilir; kim O’ndan daha güzel koruyabilir?

                        Ağaçlara yaprağı, gönüllere sevmeyi kim verebilir O’ndan başka?

Hidâyet O’ndan, inâyet O’ndan, tüm güzellikler O’ndan

Rabbim, Güzel Rabbim; ayırma n’olursun bizi yolundan!

Acı bizlere, sevdiklerimize; ümmete, tüm inananlara

Mazlûm kardeşlerimize Filistin’de, Fellûce’de, Çeçenistan’da

Artık son bulsun çilesi bebelerin, ninelerin, dedelerimizin!

Ne gün düşecek topraklarımıza bereketi kâlplerimizin?

Ağlayanlarla ağlayamadıkça gülemezmiş yüzler

Sessiz sessiz, sevgiyi anlatır; yaş döken gözler

                        “Elbet bir gün buluşacağız, bu böyle yarım kalmayacak!”

                        Lâkin bu, aradan sevgisizliği kaldırmakla olur ancak!

                        Allâh’ım! Lûtfettiğin güzelliklerin değerini bilerek yaşat bizi

Muhammed’e (sav) komşu olacaklar arasına kat bizi!...

17.11.2004  06.oo  Pamukkent

 

Çok Kıymetli kızımız Kübrânur;

Tebriğini aldım. Çok teşekkür ederim.

Şimdi mektup yazma, tebrik gönderme âdetleri kalmadı.

Artık her şey sanal âlem üzerinden seyrediyor.

O da havaya uçup gidiyor. Geriye ne iz kalıyor, ne eser.

Ne kompozisyon, ne çizgi, ne de bir dokunuş.

Eskiden tebrik kartları olurdu.

Doldururdu kitapçıların, hattâ bakkalların önünü.

Renk renk çiçekler gibi açarlardı bayramlarda.

Sokak ve caddelere çeşni katarlardı.

Yeni kartları şöyle bir gözden geçirirdiniz.

Türlü türlü manzara ve desenler arasında dolaşırdınız.

Sürpriz tebrikler gönderirdiniz sevdiklerinize hasret kokulu.

En güzelinden, en sıcak ve sanatkârâne olanlarından.

Siz de beklerdiniz aynı şekilde gözleriniz postada.

Uzun süre saklardınız bu kartları.

Kitaplarınızın arasında dolaşırdı.

Alır alır bakardınız. Dokunurdunuz. Koklardınız.

Manzaralarına, desenlerine dalar giderdiniz.

Hepsi gitti, hepsi. Tüm orijinâllik ve sıcaklıklarıyla.

Tüm özlem ve sevinçleriyle. Her şey cepte şimdi!

Cepte olduğu için de kolay harcanıyor herhâlde!

Her neyse, bizi o güzel günlere götüren,

bu orijinâl davranışından dolayı sana ayrıca teşekkür ediyorum.

Bu arada, unutmadan, ben de senin bayramını tebrik ediyor,

Sevdiklerinle birlikte,

Daha nice güzel bayramlara erişmen dileğiyle

Selâm ve sevgiler sunuyorum.

Ev ahâlisine de ayrıca saygılarımı gönderiyorum.

Yolun ve bahtın açık olsun. Allâh’a emânet ol.

Yüce Rabbim yardımlarını esirgemesin.

Duâdan unutulmamak dileğiyle…

 

Nûri KAHRAMAN

Ordu İHL Meslek Dersleri Öğretmeni

 

 

 

HERŞEYE RAĞMEN…

 

Değerli öğrencim;                                                    18. 06. 1998 Ordu İHL

 

İmam-Hatip nesli ve onun şahsında Müslüman Anadolu halkına yapılan bu akıl almaz, mantık dışı, sevimsiz muâmeleler gelip geçicidir. Bu yapılanlar bir bakıma, bizim ne kadar önemli bir misyonumuzun olduğunun kanıtıdır. Kendimize ve misyonumuza daha çok sâhip çıkmamız gerektiğinin ifâdesidir.

“Sizden, hayra çağıran, iyiliği emreden

ve kötülükten sakındıran bir topluluk bulunsun.

Kurtuluşa erenler işte bunlardır.”

Âl-i İmrân Sûresi:104

Biz, bize verilen tebliğ ve irşâd görevini her şeye rağmen yapacağız. Her şeyden önce bir mü’min ve ayrıca bir İmam-Hatipli olarak bizden beklenen bu. Aksi takdirde, hem Hak katında, hem de halk nazarında sorumlu duruma düşeriz. Bakınız kitabımız görevlerimizi nasıl açıklıyor:

“Mü’min erkekler ve mü’min kadınlar birbirlerinin velîleridirler.

İyiliği emreder, kötülükten sakındırırlar.

Namazı dosdoğru kılarlar, zekâtı verirler,

Allâh ve Rasûlüne itaat ederler.

İşte, Allâh’ın kendilerine rahmet edeceği bunlardır.

Şüphesiz Allâh üstün ve güçlüdür; hüküm ve hikmet sâhibidir.”

Tevbe Sûresi,71

Yapılan kötülükler, çektirilen sıkıntılar ne kadar çok olsa ve ne kadar sürse de, en çok kabrin kapısına kadar gider ve orada biter. Mâlum, mümin için aslolan ordan sonrasıdır.

Bu inanç ve azimle dîn ve diyânetimizde sebât edersek zafer bizim olacaktır. Çünkü bir hadîsi şerifte;

Men sabera, zafera= sabreden zafere ulaşır.

buyurulmuştur. Sabır zâten her başarının kimyâsında vardır. Sabırsız hiçbir şey olmaz. Okumak, yazmak, gezmek, ibâdet; her şey sabırla mümkün.

Netîcede hayat bir imtihan. Her imtihan da bizden başarı ister. Bu da sabırla mümkündür. Sabır olmadan hiçbir güzelliğe ulaşmak mümkün değildir

Emel öğrencimizi bu duygu ve düşüncelerle uğurlarken,  

hayırlı tüm emellerine ulaşmasını temennî ediyor

            ebedî saâdet dileklerimle berâber

            kendisini bir akrostiş şiirle selâmlıyorum:

 

-AKROSTİŞ-

Erken deme hiçbir şeye, yarın çok geç olabilir

Mümkün olan hayrı yapmanın yoluna bak

Elbet tartılır hayır-şer, devran döner, gün gelir

Lâyığınca herkes âkıbetini bulacak

Yalan dünyâya kanıp yılanca davrananlar

Evet evet görecekler, yarın neler olacak!....

Şerlere şer katıyorlar, zulümlere zulüm

İşledikleri sanki yanlarına kalacak!...

Lâkin biz hem îmanlı hem İmam-Hatipliyiz

Bir gün elbet  zâlimler saçlarını yolacak!

Allâh’ı tanımayıp dîni hor görenlerin

Şer yükledikleri gemi demir alacak

Ara vermeden aslâ yaptıkları zulümler

Bir azap denizinde gözlerine dolacak!...

Allâh peygâmberini rahmet için gönderdi

Şu zâlimler huzûra hangi yüzle gelecek?!...

Allâh’ını sevenler, sever evrende her şeyi

Rabbi Allâh olan kul merhameti bilecek…

Ipıssız yerde bile ayrılma hakîkâtten

Lâleler, güller gibi ömürler de solacak

Allâh yolundan gidip peygâmberi izlersek

Rabbimizin lûtfuyla her şey güzel olacak!..

18. 06. 1998 Ordu İHL

Büyük Hak âşığı, ahlâk güzeli İbrâhim Edhem hazretlerine atfedilen bir söz var:

“İyilik yap, denize at; balık bilmezse Hâlık(Yaratan) bilir.”

 

Her şeye rağmen biz iyilikte ısrar edelim. Gerçek kazanç ve kâr buradadır.

Sana, hayırlı, üstün başarılarla dolu bereketli bir ömür diliyorum.

Allâh, hayat boyu hep iyilerle karşılaştırsın.

Yolun ve bahtın açık olsun… Fî emânillâh…

 

Öğretmenin: Nûri KAHRAMAN

 


Haz`15
18
AKROSTİŞ YAZILARI
AKROSTİŞ YAZILARI

Yorumlar(0)

DOĞRULARLA BERÂBER OLMAK

 

            Hayat rehberimiz Kur’ân bizlere doğrularla berâber olmamızı emrediyor. Doğrularla berâber olmak yanlışlıklara karşı mevzî kazanmak anlamına geliyor çünkü. Nerede olursanız oranın havasını solursunuz ve oralı olursunuz. Gül bahçesine giren gül kokusu alır, çöplüklerde dolaşmaksa pis kokulara bile bile lâdes demektir. Bu anlamda arkadaşlıklar, dostluklar, komşuluklar çok önemlidir.

Hele evlilik! O öyle bir seçimdir ki dünyâ hayâtını cennet ya da cehenneme çevirmenin yanında ahiretimizi bile yüzde yüz etkiler. Tüm seçimler önemli, ancak evlilikdeki seçim hiçbir şeye benzemez. Çünkü o, dönüşü olmayan, olsa bile ferdî ve sosyal sonuçları itibârıyle tüm tarafları olumsuz etkileyen bir yol. Diğer seçimler dönemliktir. Beğenmezsen gelecek seçimde şansını farklı değerlendirirsin. Arkadaşlıklar da nispeten öyle. Ama evlilik bu anlamda çok çok hassas bir tercihi ifâde ediyor.

            Uluslar arası boyutta da bu böyle. Dostlarınızı seçerken dikkâtli olmak durumundasınız. Aksi takdirde yanlış seçimlerle yanlışlıklara ortak olmak durumunda kalabilirsiniz. Birliğiniz bozulmuşsa bir kere, dirliği bulmanız çok zordur. İslâm ülkeleri olarak bunun sıkıntısını yaklaşık iki asırdır daha bir yakından yaşıyoruz. Bir oraya savruluyoruz bir buraya. Yakın geçmişte bozulan birlik tüm bölgelerde dirlik-düzenliği aldı götürdü. Her şey ellerin insâfına kaldı. Bir çok kardeş toplumlar doğu- batı, kuzey-güney çekişmeleri arasında çerez durumuna düştüler. Hırpalandılar. Diğerleri de aralarındaki sınırları aşıp kardeşlerine yardıma bile koşamadılar. Baş bozulunca düşler zâten bozuluyor.

            Bu durumda her kes fert ve toplum olarak kendince bir şeyler yapmaya çalışıyor bulunduğu yerlerde. Dünyâ imtihanını kazanma gâyesi güdenler doğrularla berâber olma vetîresini uygulamaya, çevresini bu prensibe göre şekillendirmeye özen gösteriyorlar. Yeniden bir sevgi ve kardeşlik âlemi kurmaya çalışıyorlar. Bu meyanda bir öğrencimiz, kendisiyle ilgilenen bir ablasına bir hâtıra yazacağını söyleyince ben de adını sorarak, huylunun huyu misâli kendiliğimden bir akrostiş yazdım. Onun yazıyı değerlendirip değerlendirmediğini bilmiyorum. Akrostiş şöyle:

AĞAÇLAR ÖKSÜZ

Nereye baksak sorumluluk manzaraları; ilgiye muhtaç her yan

Upuzun, simsiyâh geceler, rüyâlarını bindiriyor omuzlarımıza

Revâ görüyor insanlar; canavarların görmediğini birbirlerine!

Leş kargaları ufkumuzu karartırken, avcılarımız serçe peşinde!

Atı alanlar Üsküdar’ı da geçmiş, Trakya’yı da, Balkanlar’ı da!

Nurlanmamız yeniden, Nurlan’ların nurlarıyla nurlanmamıza bağlı

Atlılarımızın tekrar dönmesine bağlı Âlperenler olarak!

Birer hakîkât avcısı olarak şuurlanmamıza bağlı av peşinde

Leylâsına giden Mecnûn gibi koşmaya bağlı dâvâ yolunda

Ağaçlar öksüz; Koca Çınar aradan çekileli beri

Meğer ne büyükmüş o; devrilince anlaşıldı yeri!

Issız diyârlardan gelen garip kuşların sığınağıydı o

Zâlim Sırp’ın yaraladığı güvercin, hangi dala tutunur şimdi?

Anadolu’m, güzel yurdum; ne oldu bana, niye durdum?

Eskiden sığmazdım kabıma, dur-durak bilmezdim!

Bir yangın görmüş bu topraklar; çeliğin suyu kaçmış!

Evsiz-barksızlara kucak açanlar, şimdi zâlimlere mi açmış?

Dertliler dertleriyle baş başa; dertsizler, dertsizlikleriyle daha çok dertli!

Îmânsız yüreklerin huzûrsuzluğu yaşanmaz hâle getirmiş yurdumuzu

Sokaklarda nâralar; salonlarda, okullarda anlamsız kavgalar!

Ağızları leş gibi alkol; tavırlar serserî, farksız gibi âdetâ Sırplardan!

Âh, bize ne çok iş düşüyor, ne çok; îzâhı mümkün değil!

Değerini ölçmek mümkün değil; dostluğumuzun, arkadaşlığımızın

Elele vererek kendimizi koruyoruz her şeyden önce, her şeylerden!

Tâlihli sayıyorum kendimi sizlerle tanışmakla!

Lûtfudur Rabbimizin: “Doğrularla berâber olmak!”

Evet, keşke değişmese  insanlar âhireti, şu üç günlük dünyâya

Rızâna erdir YâRabbî, komşu eyle bizleri Rasûl-i Kibriyâ’ya!...   

16.06.1994,Ordu

 

BİR İŞE YARAMAZ Kİ…

 

Bismillâhir’Rahmânir’Rahîm

 

Değerli öğrencimiz,

            Hatîce Buhayra’ya ebedî saâdet dileklerimle… diyerek başladık söze.

Kızımızın soy ismi GÖL. Arapçada BAHR “deniz” demek. Onun küçültme ismi olarak tezâhür eden kalıbı BUHAYRA kelimesi, denizcik, yâni GÖL anlamına geliyor. Sizin anlayacağınız, Arapça öğretmeni olarak buhayra’yı, hâtıra içinde hâtıra sadedinde özellikle yazdım. Mısrâlar da şöyle:

-AKROSTİŞ-

Habire gayret gerek, hayret etmemek için

Arzuların zehrine kurban gitmemek için

Tâ Âdem’den bu yana, Hak, Bâtıl cedeldedir

Îman sorumluluktur, vuslat ağır bedeldedir

Cennet, cehennem farkı; îman, küfür arası

Engin-zengin gâfiller maddenin  maskarası!

Bir işe yaramaz ki sonsuz servet, paralar

Elbette bilmez bunu, bilmez bahtı karalar!

Tavrından edâsından, sanırsın ölmeyecek

Üstüne sanki toprak, çer-çöp dökülmeyecek!

Lükse, konfora harcar, eldeki tüm vârını

Elinden gelse yakar, câminin civârını!

Selâmı-sabâhı yok; sorsan hiç günâhı yok!

O öyle bir beyaz ki, zerrece siyâhı yok!

Nereden sormuştun ki, pişman oldun bak, işte!

Sen hep yokuşlardasın, o dâimâ inişte!

Uzun hikâyedir bu, onlar hep kısa keser

Zaman gelir ve lâkin, rüzgârlar başka eser

Siz ve biz tâlihliyiz; İmam-Hatipli olduk

Anladık hakîkâti, istikâmeti bulduk…

Âhını duyuyoruz mazlûmların, derinden

Dünyâ yansa nasipsiz, kımıldamaz yerinden!

Elvedâ ey okulum; can yuvam, gerçek yurdum

Tavanının altında Cennet’ten köşe kurdum…

Lûtfederse Rabbimiz sonsuzluk var Cennet’te

Elbet sevdiklerini Allâh koymaz firkâtte!..

Rabbim, 12-A’yı buluştur ebediyette!..

                                                            13.04.1994

Son olarak, sizlerin hâtıra defterlerinde birbirinize yazdığınızı gördüğüm NÜKTE başlığıyla çeşitli yayın organlarında yer yer yayınlanan dörtlüklerden biriyle sözlerimi bitirmek istiyorum. Bu dörtlüğü Arzu BAYAR isimli arkadaşınız, İlknur isimli arkadaşınızın defterine yazmış. Orada gördüm:

NÜKTE

Ağlamak ne güzel; aşk ile, Allâh için

Yaş dökmek yanak yanak, binlerce günâh için

Herkes huzur arıyor, dökülmüş de yollara;

Din gönderilmişken, her şeyi islâh için!...

N.K.

 

Kıymetli Öğrencimiz,

Olgun, hanımefendi kızımız Hatîce Betül’ü uğurlarken

Kendisine ve sevdiklerine din-diyânet üzre hayırlı, bereketli ömürler

Dünyâ-âhiret boyu sonsuz saâdetler diliyorum.

Yolları ve bahtları açık olsun. Allâh’(CC)a emânet olunuz…

Öğretmenin; Nûri KAHRAMAN

Ordu İmam-Hatip Lisesi

 

 

BİR RÜYÂ GİBİ!

Geçen gece uykumun arasında bir takım sesler duydum. Dışarıdan geliyordu. Allâh Allâh, neyin nesiydi bu? Sonra birden fırladım. Çünkü, yatalı epey zaman olmuş olmalıydı. Bu saatte ne olabilirdi ki? Hemen pencereye koştum. Perdeyi araladım. Evimiz, Karşıyaka Mahallesi’nde, Akyazı Kavşağı’nın az ilerisinde Bayındırlık civârında. Camdan bakınca 40-50m ilerdeki ana yolda bir hareketlilik olduğu göze çarpıyordu. Tek-tük insanlar oraya doğru koşuşuyorlardı. Bir otobüs yol ortasındaki bir karaltının yanından geçmeye çalışıyordu. Sonra öbür vâsıtalar. Henüz polis gelmemişti. Demek ki olay daha yeni olmuş. Saate baktım; 02.30. Bir yandan da sesler, feryatlar yükseliyordu:

-          Yetişin, kimse yok mu adam ölüyor!

-          10 dakîka geçti, ambulans hâlâ gelmedi!

Bağrışmalar, koşuşturmalar derken polis geldi. Trafiği durdurdu. Üzerimi giyinip olay yerine vardığımda ambulans da gelmişti. Yaralılardan biri sedyeye konulmuş taşınıyordu. Yaralı deniliyor ama, ses-soluk yok hiç birinde. Ne taşınanlarda, ne arabadakilerde. Belediyenin araçları gelmiş. Bükülüp kilitlenen vâsıtanın gereken yerlerini matkapla keserek çıkarıyorlardı insanları.

Araba dediğimiz, eski model siyâh renk 52 plâka Doğan bir taksi. Sağı-solu bükülmüş, yolun ortasında, 4 teker üstünde çapraz bir şekilde duruyor. Melet Köprüsü tarafından gelirken devrilmiş. 20 m kadar geriden bu yana sağ kaldırımda, orta refüjde izler var. Takla attıktan sonra çarparak, yuvarlanarak ve de sürüklenerek gelmiş olmalı buraya kadar. Kenarda küçük bir ağaç kırılmış. Gelip durduğu yere yakın kısımda kaldırıma kakıldığı anlaşılıyor vâsıtanın. Yer iyice yarılıp oyulmuş çünkü.

Memurlar görevlerini yapıyorlar. Bir baktım 10’un üzerinde trafik ve polis arabası birikmiş. Kimi ölçüyor, kimi biçiyor; kimi fotoğraf, kimi kamera çekiyor. Kimisi de zabıt tutuyor. Bir bakıyorsun 10-15 dakîka içerisinde polisiyle, zâbıtasıyla, belediyesiyle, sağlık ekipleriyle tüm kamu görevlileri orada. İşin bu tarafı sevindirici ve onurlandırıcı. Kimileri de rahat çalışmak adına insanları uzaklaştırıyorlar olay noktasından. Vatandaşların, o saate rağmen gitgide sayıları çoğalıyor. Sıcak yataktan çıktıkları, bir de üstüne üstlük hava soğuk olduğu için birbirine sokularak izleyenler de var olan-bitenleri.

-          Televizyon izliyordum, bir gürültü oldu, baktım. Hemen üstüme bir şeyler alıp çıktım dışarı. Polise, ambulansa haber verdik.

-          Şoför, annesini doktora getiriyormuş. Herhâlde süratliydi. Önüne araba mı çıktı, yerler ıslaktı da bocalayıp kontrolü mü kaybetti ne olduysa, durum işte ortada. Allâh korusun hepimizi!

-          4 mü, gâlibâ 5 kişiler. Osman var, annesi, kız kardeşi falan. Hanımı da var mı bilmiyorum. Bir de Fikri miydi, neydi adı, o olacaktı. Bunlar Ağcatepe’den yanlış hatırlamıyorsam.

-          Osman 55-60 yaşlarında. Çok iyi arkadaştı. Yardım severdi. Benim bildiğim onun annesi öleli yıllar olmuştu. Getirdiği hasta, annesi değil, komşuları ya da akrabâsı olmalı.

-          Gecenin bu saatinde iyilik için yola çıktı. Öleceği hiç aklının köşesinden geçti miydi acabâ? Allâh mekânını cennet etsin.

-          Kim bilebilir ki, kimin aklından geçer?

Biz konuşulanlara ve kazânın oluş şekline odaklanmışken hiç fark etmemişiz. Son anda bir de ne göreyim? Direksiyonda maket insan gibi bir şey var! Meğer sözü edilen şoför oradaymış. Orada aynen araba kullanır vaziyette duruyor. Arabanın, kafasının üstüne gelen sol üst kısmı darbe almış. Öyle çok da ezilmiş, bükülmüş görülmüyor; adam normal olarak dik vaziyette duruyor gibi neredeyse. Ama çok sert bir çarpma olmalı ki; beyin tamâmen fırlamış ve kafanın içi bomboş! Demek ki sürat ve çarpma şaka bir şey değil. Gaza basarken güzel ama, sonucundan Allâh korusun. Aman Allâh’ım! İnsan inanamıyor, dönüp bir daha, bir daha baktım. Ürpermemek elde değil. Yüce Rabbim âhiret felâketlerine uğratmasın inşâllâh…

Hani, her yatsı namazından sonra okuduğumuz Âmenerrasûlü’de yer alan duâ muhtevâlı âyetlerde “Rabbimiz, bize tâkat getiremeyeceğimiz bir yük yükleme!” meâlinde bir bölüm vardır. İnsan, ansızın çok yakınının böyle bir manzarasıyla karşı karşıya kalsa  ne yapar, ne yapabilir? Nasıl tahammül eder?! Onun için, her yatsıdan sonra okunan bu duâ âyetlerini anlamlarıyla birlikte çok iyi özümsemek, Allâh’tan dâimâ yardım dilemek gerekir bu ve benzeri hususlarda.

Gecenin de verdiği havayla uzun süre etkisinde kaldım gördüklerimin. Bu iklîmden çıkış olmaz sandım bir süre. Ama, eve vardıktan çok az bir zaman sonra pencerenin önüne geldiğimde, sanki hiçbir şey olmamış gibi, yığılan arabaların da, görevlilerin de, insanların ve kazâ yapan arabanın da yerinde yeller estiğini, tan yerinin ağarmağa meylettiği o saatlerde her tarafın ıssızlaştığını gördüm. Sanki tüm olanlar yalnızca bu geceye âit korkulu bir rüyâydı, geldi-geçti. Bizim ve de herkesin olacağı da bu netîcede. Köydeki çocuklar, yakınlar ve komşuları, akşam berâber olduklarının cenâzesini yapacaklar sabah. İnsanlar sel olup akacaklar merâsime. Akşama doğruysa kimsecikler kalmayacak ortalıkta. Sonuç:

BİR VARMIŞ, BİR YOKMUŞ!

Demek ki, dünyâ hayâtı gerçek olmayıp bir çeşit RÜ'YÂ gibidir. Aleyhisselatü Vesselam Efendimizin(SAV) "Eddünyâ hulmün-Dünya rüyâlardır." buyurması da bunun içindir. Hz. Ali'nin (k.v.) "İnsanlar uykuda-rüyâdadır. Ölünce uyanırlar" anlamındaki sözü de oldukça ilginçtir.

Sabah kalktığınızda hayât kaldığı yerden devam ediyor. Kim için, sırası gelmeyenler için! Sırası gelen gidiyor. Bize de buradan ölenlere rahmet, yaralılara âcil şifâlar, çelik-çocuk, dost ve akrabâlarına da sabr-ı cemîller niyâz etmek kalıyor.

O günün târihi olan 1 Mart 2009 Pazar’ın takvim yapraklarından birinde yer alan şu hadîs-i şerîf’i bir hüsnü zan ve şehâdet olarak buraya alıyoruz:

“Dünyâda iyilik işleyenler, âhirette yaptıkları iyiliklere kavuşurlar.”

Kalanlara da bir pay olmak üzere, burada, Cennetle müjdelenen on sahabi arasında yer alan Hz Ömer'in, yüzüğünün kaşına,

Ölüm sana vâiz olarak yeter, ey Ömer!”

hadis-i şerifini yazdırmış olmasının ibret verici ve ilgi çekici olduğunu da hepimizin dikkâtlerine sunuyorum.

Sözlerimizi, köşemizin ismine uygun bir ÖLÜM akrostişiyle bitiriyoruz. Yüce Rabbim hayâtımızı da, memâtımızı da hakkımızda hayırlı eylesin. Cümlemize hüsn-i hatîmeler nasîp eylesin. Âmin. Kalın sağlıcakla…

ÖLÜM

Ölüm hiç haber vermez; gelir, bir kazâ olur

Lâkin sonuç mükâfat, ya da bir cezâ olur

Ülfeti olanlara, hüzün yok; gam, keder yok

Mevlâsına erdirir; mezar bir fezâ olur!...

 

KENDİNE İNCİ, GAYRIYA SADEF…

 

Sevgili öğrencim;                                                                                            19 Nîsan 1994

Öncelikle defterinizde ayırdığınız sayfa için teşekkür ediyor,

Söze, âdetimiz olan akrostişle başlamak istiyorum:

 

-AKROSTİŞ-

İmam-Hatipli olduk, sonsuz şükür Rabbimize

Niçin geldik dünyâya, bilmek nasîp etti bize

Cennet gibi vatanımız; uğruna fedâ canımız

İlimle, irfanla ancak, bir memleket çıkar düze

Emeksiz yemek olmaz, olsa da tadı bulunmaz

Lâyık olmak için hakka, tembellik gelmeli dize

İslâmiyet dînimiz; aydınlıktır hep önümüz

Bağlanmazsak gönülden, nasıl bakarız yüze?!

O hâlde bilmek gerek kadrini nîmetlerin

Lûtfa liyâkat için, katmalı geceyi gündüze!...

***

            Evet değerli öğrencim İnci;

            Yüce Rabbimizin lûtfuna ve rızâsına ermek, daha doğrusu lâyık olabilmek için,  bunalımlarla dolu şu dünyâda çok çalışmakla mükellefiz. Işık yakmak sûretiyle karanlıklarla mücâdele edilecektir. Sözlerimizle, tavır ve edâlarımzla, hayat kompozisyonumuzla içimizdeki ışığı çevreye yayacağız.

Yüce Mevlâmız bizlere İslâm’ı öğrenmeyi nasîp etmiş. Bu bir emânettir. Onu yakından tanımak, her gün her gün bilgilerimizi yenilemek ve artırmak, bunları anlatmak, hem de uygulamak sûretiyle başkalarına tanıtmak üzerimize düşen bir borç ve kaçınılamaz bir görevdir. Unutulmamalıdır ki, ünlü yazar ve fikir adamımız Râsim ÖZDENÖREN’in ifâdesiyle:“En güzel tebliğ, yaşamaktır!”

            İnsan başıboş yaratılmamıştır çünkü. Akılla donatılmış bundan dolayı. Hareketlerini ölçüp-biçmek durumundadır.

İşte biz, bu okula gelmekle, bu ilâhî ölçüyü tanıma mazhariyetine erdik. Okul bizim için bir sadef oldu. Bizler de birer inci! Bize düşen; bu özellik ve güzelliği fark edip, değerini bilmektir. Ona göre ve bu şuurla yaşamaktır.

Bizler de bizden sonrakiler için birer sadef olabilmeli, ve bizden sonra gelenler bizim incilerimiz olarak, hem kendileri, hem ülkeleri, hem de bizim adımıza, geleceğimizi ve sonsuzluğu süsleyebilmeli. Ancak böylece hayâtımız da, memâtımız da anlam kazanabilir.

Zîrâ, insan sâdece mîde ve bedenden ibâret değildir! Akıl var, kâlp var, ruh var, vicdan var. Hayat var, var ama, bir de ölüm var! Hesap var, kitap var, mîzan var sonra. Bunlar çok uzakta değil. Zamânı gelince hepsi oluverecek biz anlayamadan.

Günler, haftalar, aylar hatır-gönül dinlemeden geçip gidiyorlar işte. Günler geçerken, tabutlar da geçiyor önümüzden bir bir. Ama, kimse kendisinin de bir gün, hattâ her an gidebileceğine inanıyor gibi değil! İşte gaflet bu olsa gerek! Şâir bunu ne güzel ifâde ediyor:

İNANMAZ

Minârede, ölü var diye, bir acı salâ;

Er kişi niyetine, saf saf namaz; ne âlâ!

Böyledir de ölüme kimse inanmaz hâlâ!

Ne tabutu taşıyan, ne de toprağı kazan!..

Necip Fâzıl KISAKÜREK

Evet, ibret alan yok! Elest Bezmi’nde verdiği sözü hatırlayan yok! Hâlbuki bize yakışan Allâh’ı unutmadan yaşamaktır. Bunun adı ibâdettir, taattır, itaattır, zikirdir.

Bu anlamda, her zaman uyanık olmalı, hayrı gözetmeli ve hayır peşinde koşmalıyız ki; hep duâ ettiğimiz hüsn-i hatîmelere, güzel sonuçlara ulaşalım.

Yüce Mevlâ cümlemize bunu başarmayı nasîp etsin. Lûtf u inâyetini eksik etmesin üzerimizden…

Sevgili öğrencim;

Buradan sizleri hayâta uğurlarken, çizginizin sonsuz güzellik yurduna paralel seyretmesini diliyor, her iki âlemde de, sevdiklerinizle berâber, mutluluklar temennî ediyor

selâm ve sevgiler sunuyorum. Allâh (CC) dâimâ iyilerle karşılaştırsın.

Hayır yolunuz ve bahtınız açık olsun. Fî emânillâh…

Öğretmenin:Nûri KAHRAMAN

Ordu İmam-Hatip Lisesi

 

ÂBİSTEN-İ VEFÂ

Bismillâhir’Rahmânir’Rahîm

Değerli Öğrencimiz;

İşte, koskoca yedi yıl geçti ve sizleri hayâta uğurluyoruz.

Belki, ne çabuk geçti diyeceksiniz.

Evet, öyle. Çünkü burada günleriniz güzel geçiyordu.

Nasıl geçtiğini anlayamadınız. Çünkü hzurluydunuz.

İyi arkadaşlarınız vardı. Öğretmenlerinizle diyaloğunuz iyiydi.

Bir gün, hayâtın da nasıl geçtiğini anlamayacaksınız inşâllâh.

Çünkü hayâtınız da mutluluk üzere sürecek inşâllâh.

Ve, bilinçle yaşadığınız bir hayâtın sonunda

Sonsuz mutluluklara da ereceksiniz inşâllâh…

Yüce Rabbim tüm mü’minleri hidâyet ve istikâmet üzere yaşatsın.

Gaflete ve dalâlete düşenlerden eylemesin.

Sana da bu anlamda başarılar diliyorum.

Bu vesîleyle, sen değerli talebemiz Elif AKÇAY’a

hayırlı, uzun ömürler, bereketli yıllar,

sonsuz saâdetler dileğiyle

âdetimiz gereği olan akrostişimizi sunuyoruz:

 

-AKROSTİŞ-

                                   Eninde-sonunda işte, geldiniz son durağa

Lüzum yoktur dünyâda, aslâ hiç tumturağa

İçimiz emel dolu; köy-köşk, arsa, araba

Fakat, engel olamazlar; gitmemize ırağa

Aklı başında olan, emel taşır ukbâya

Kapılıp gitmez aslâ, “gerçek” varken hülyâya!

Çeyizini hazırlar, öteyi unutmadan

Aşkla göz yaşı döker, kâlbini uyutmadan!

Yolcularız hepimiz; kâh biner, kâh ineriz

Akşam olur gün gelir; ufuklarla söneriz

Elifle başlar hayât, sonra “LâmElîf” olur!

Bu ise “Lâ” demektir; yâni, hayât son bulur!

Elvedâsı var mutlak; selâmın, merhabânın

Dünyâya aldanmaktır, en büyüğü hatânın!

Îmânla îmânsızlık, Cennet, Cehennem farkı

Su gibi akan zaman, döndürür hangi çarkı?

Allâh demeli diller; hem çalışmalı ellerimiz

Âbisten-i vefâyı döndürmeli sellerimiz…

Dokuz köyden kovulur derler doğru söyleyen

Evet ama, pişman olmaz; hakka hizmet eyleyen!

Tâlib-i hakkım diyen, Hakk’a eyler can fedâ

Lezzeti kullukta bulur; eyler rüknünü edâ

Elif kulunu Rabb’im, erdir sonsuz nîmete

Rızânı nasîp eyle, dâhil olsun Cennet’e…

                                                        Âmin…

 

 

Değerli öğrencimiz;

İşte böyle, günler, hatır-gönül dinlemeden geçip gidiyor.

Ufuklar zamânı sayıyor. Hayat her an, her sâniye ayağımızın altından kayıyor…

Günler geçerken, her gün her gün tabutlar da geçiyor önümüzden.,.

Ama, kimse kendisinin de bir gün,

                    hattâ her an gidebileceğine inanıyor gibi değil!

Şâir bunu ne güzel ifâde ediyor:

İNANMAZ

Minârede, ölü var diye, bir acı salâ;

Er kişi niyetine, saf saf namaz; ne âlâ!

Böyledir de ölüme kimse inanmaz hâlâ!

Ne tabutu taşıyan, ne de toprağı kazan!..

Necip Fâzıl KISAKÜREK

Evet, ibret alan yok! Elest bezminde verdiği sözü hatırlayan yok!

Hâlbuki bize yakışan gafletten çok, Allâh’ı unutmadan yaşamaktır.

Bunun adı ibâdettir, itaattır, zikirdir.

Bu anlamda, her zaman uyanık olmalı, olan-bitenleri iyi gözlemlemeli,

her şey üzerinden, güzelliklere doğru bir yöneliş seyri çıkarmalı,

her şeyin hayırlısını istemeli,

hayrı gözetmeli ve hayır peşinde koşmalıyız ki;

hep duâ ettiğimiz hüsn-i hatîmelere ulaşalım.

Sana bu vâdîde güveniyor ve başarılar diliyorum.

Selâm ve sevgiler sunuyor,

Allâh’a emânet olunuz diyorum…

Öğretmenin:Nûri KAHRAMAN

Ordu İmam-Hatip Lisesi

16.01.1994


Toplam 2 Blog, 1 Sayfada Gösterilmektedir.
[1]

En Çok Okunanlar Son Yorumlananlar Hakkımda
POPÜLER MASONLAR ORDUDA (6710)
AKROSTİŞ YAZILARI (5432)
FOTOĞRAF-NÂME (5095)
EYMÜR-NÂME 1 (4568)
MODA-NÂME (4558)
EYMÜR-NÂME 3 (4526)
EYMÜR-NÂME 2 (4507)
Nûri KAHRAMAN (4188)
Bedford-nâme (4101)
BAYRAMLAŞALIM DOSTLAR! (3885)
ÜÇ ÖZTÜRK, BİR MEVLÂNÂ.. (1)
CHP-NÂME (1)
GACAROĞLU AHMET EFENDİ (1876-1962) (1)
FOTOĞRAF-NÂME (4)
37 YIL ÖNCESİ, KÖYDE BU GÜN.. (1)
NASIL BİR İL BAŞKANI? (1)
ERKAN TEMİZ BEYİN TELEFONU (1)
BİZ DE İMAM-HATİPLİYİZ Sn. ADİL AKYURT (1)
MODA-NÂME (3)
AKROSTİŞ YAZILARI (4)
 

Www.GirdapTasarim.Com Tarafından Hazırlanmıştır...